1. اينکه شخصي بر اساس عقلانيت و حقيقت طلبي به مراحل چندگانه برسد، هيچ ايرادي ندارد، نه از جهت اخلاقي و نه از جهت ديني. فراموش نکنيم که قرآن از اعراب جاهلي نيز تغيير نطر در راستاي حقيقت را ميطلبيد.

2. اما با شما موافقم که استاد ملکيان نتوانست -و شايد هم هرگز نتواند- به انتهايي آرام بخش براي همگان دست يابد؛ و البته در اين زمينه نيز ايشان چنين ادعايي ندارند. ايشان صرفا به بازگويي تلاش خود ميپردازند و از ديگران ميخواهند در اين تلاش و کوشش، با او همراه شوند.

3. بنده عميقا بر اين باورم که معيار داوري درباره افکار و اشخاصدر جامعه ايراني معاصر، به شدت دچار سياست زدگي شده است؛ بدين بيان که هم موافقان و هم مخالفان سياست رسمي(حکومت ديني = ولايت فقيه)، همه چيز را از منظر موافقت يا مخالفت با ساست رسمي بررسي ميکنند به گونه اي که گويا موافقت يا مخالفت با سياست رسمي، معيار درستي و نادرستي گفتمان ماست درحاليکه ماجرا کاملا معکوس است.

4. بنده براين باورم که آراي استاد ملکيان دچار کاستي هاست -همانطور که خود ايشان بر اين امر واقفند- اما همچنين بر اين باورم که مشروعيت حکومت ديني و قرائت رسمي از دين نيز عميقا دچار کاستي هاست.

موفق باشيد.