1

به نظر مياد در نقد هاشمي مقداري ملاحظه و تعارف کرديد

بنظر من بعد از رحلت امام با رياست جمهوري هاشمي يک رقابت و جنگ پنهاني بين تفکر امام که اکنون رهبر انقلاب اون رو نمايندگي مي کنه و تفکر هاشمي به جريان افتاد . يک دو راهي که موفقيت و شکست هر کدام از دو جريان به سياست و حکمت داني بستگي داشت .

رهبر انقلاب با حکمت و درايت فرصت کاملي ايجاد کرد تا همه نيروهاي جريان هاشميسم وارد عرصه هاي مديريت و قدرت بشوند . و در عمل در معرض ارزشگذاري و قضاوت ملت قرار بگيرند .

آقاي هاشمي مثل نابغه هاي طايفه بني اميه معتقد به تسلط بر ابزار قورت و ثروت بود . با زرنگي و سياسي با تهديد و تطميع به گسترش نفوذ خود بر گلوگاه هاي قدرت و ثروت اقدام کرد . براي هاشمي شقه شقه شدن اتحاد ملي به گروههاي مخالف و ناراضي کوچکتر شرط لازم موفقيت بود . بخاطر همين به عمد اداره جامعه رو به مسير آلودگي و فساد مديران و گروهها و فقر و نارضايتي مردم سوق داد . تا در زمانه ايي مثل سال 88 امکان دو دوزه بازي و فتنه سازي بوجود بياد . والا در شرايط پاک و شفاف و رضايتمندي ملي جبهه انقلاب اسلامي امام خميني ( ره ) پبروز ميدان خواهد بود .

مدت طولاني حاکميت هاشميسم در قدرت ( سازندگي و غيرمستقيم اصلاحات ) اين تصور رو ايجاد کرد که گويي هاشمي قدرت شکست ناپذير است . و هر گروهي براي حضور و بهره مندي از قدرت بايد زير سلطه و هماهنگ با هاشمي قرار بگيره . اين تصور باعث گرايش گروهها و شخصيت هاي ضعيف و دنيا طلب به تفکر هاشمي شد . و بمرور شيطان هاي کوچکي در مراکز قدرت و احزاب رشد و نمو کردند .