بايد توجه داشت شاهد به چه معناست. اينکه بگوييم پيامبر شاهد بود آيا يعني اينکه کسي از او خواست تسليم شود تا او را به شبکه شعور کيهاني متصل کند؟ مسلم است که چنين چيزي نبوده. تمام حرف اين است که اين اتصال که تنها شرطش تسليم بودن است بدعت است و در معارف اسلامي جايي ندارد هرچند جاهاي ديگر مي توان ردپاي آن را ديد ولي در عرفان اسلامي جايي ندارد. اتصالي که درر عرفان اسلامي مدنظر است اتفاقا پس از تلاش هاي فراوان و سير و سلوک و تذهيب نفس حاصل مي شود و اين اتصال هم اتصال با خداوند به معناي وجودمحض است نه با شبکه شعور کيهاني که اساسا يک مفهوم جعلي است و در عرفان اسلامي مطرح است.

پيامبر اسلام در خود شايستگي دريافت معارف الهي را ايجاد کرد سپس وحي بر ايشان نازل شد ولي در عرفان کيهاني حرفي از شايستگي نيست. عرفان اسلامي مي گويد تو بايد خودت را بالا بکشي تا بتواني از عالم بالا معارف را به سمت خود نازل کني اگر اين شايستگي لازم نبود و پيامبر براي دريافت وحي خود را مهذب نمي ساخت واقعا چه دليلي وجد داشت که حرف او قابل پذيرش باشد و بتوان به آن اعتماد کرد و چه تفاوتي بين نبي و کاهن وجود داشت؟ و مسائلي مانند اين