وضعیت کنونی جنبش سبز

 در مجموع می‌توان وضعیت کنونی جریان اپوزیسیون اصلاح‌طلب به طور عام و جنبش سبز به طور خاص را  این گونه پیش بینی کرد:

1. نامشخص بودن مرز میان جریان اصلاحات (به عنوان یک جریان سیاسی که می‌خواهد در درون حاکمیتِ مستقر و در چارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران فعالیت کند) و جنبش سبز (به عنوان یک جنبش رادیکال که خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی است)
2. وجود نوعی ابهام و سردرگمی و رقابت سه گانه ( و چند گانه ) در سطح رهبران جنبش سبز و جریان اپوزیسون و عدم همسویی مواضع رهبران: سران فتنه (موسوی و کروبی)/ مجمع روحانیون مبارز (خاتمی، خوئینی¬ها، بجنوردی، انصاری، خمینی)/ شورای هماهنگی راه سبز امید (واحدی،‌ امیرارجمند)/ اتاق فکر لندن (سروش، کدیور، گنجی، مهاجرانی،‌ بازرگان)  هاشمی و کارگزاران و....    
3. مبهم بودن فعالیت قانونی اصلاح‌طلبان در عرصه سیاسی جمهوری اسلامی  مثل انتخابات و....به دلیل حوادث پس از انتخابات 88  و نقش آنها در ماه‌های فتنه و عدم برخوردای از یک راهبرد مشخص عملیاتی در فعالیتهای سیاسی پیش رو  
4. ناتوانی از  انجام فعالیت‌های گسترده سیاسی به دلیل زندانی بودن برخی از مهره‌های عملیاتی و مغزهای متفکر جریان اصلاحات وحضور و پناهندگی برخی از رهبران و سران آنها در خارج از کشور
5. انفعال و سرخوردگی اصلاح‌طلبان در محافل دانشجویی و روشنفکری وناامیدی جریان های روشنفکری و دانشجویی نسبت به اصلاح طلبان و جنبش سبز
6. ناتوانی اصلاح‌طلبان از بسیج توده‌ای و انجام مانورهای میدانی به دلیل لطمه‌دیدن پایگاه اجتماعی آنان در دوران فتنه و محدود شدن فعالیت حامیان آنها به فضای مجازی (سایت‌ها و وبلاگ‌ها)