فرو پاشی آل سعود در عربستان‌سعودی نزدیک است

برخی از علایم فروپاشی آل سعود عباتند از :

1-       اندیشه کلامی ظاهر گرایی و نص گرایی افراطی با قرائت حنبلی و ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب (در مقابل کلام شیعه با گرایش های مختلف و کلام اهل سنت با گرایش های مختلف )

2-       حاکمیت فقه حنبلی با خوانش وهابی گری و  ویژگی های فقه حنبلی ( در مقابل فقه شیعه و فقه اهل سنت حنفی،شافعی،مالکی )

3-      جمعیت حنبلی ها از دنیای مسلمان ( تنها کمتر از  40 - 30 میلیون نفر  از   5/1 میلیارد مسلمانان جهان حنبلی هستند!!!!!)

4-      جنگ های تاریخی و عدم سازگاری حنبلی ها با سایر فرق مسلمان از شیعه و اهل سنت در طول تاریخ  و دامن زدن به نزاع های فرقه ایی و مذهبی بخصوص نزاع شیعه و سنی

5-      احکام قضایی شدید و نقض حقوق بشر و حکم اعدام با شمشیر و نارضایتی عمومی داخلی و قضایی

6-      حاکمیت قومی و قبیله ایی آل سعود و نارضایتی سایر اقوام و قبایل در نزاع قومی و قبیله ایی در حجاز

7-      اختلافات داخلی و قبیله ایی آل سعود و نارضایتی شاهزادگان بخصوص شاهزادگان لیبرال و سکولار غرب نشین  و اختلافات خانوادگی (طایفه و خانواده 4000 نفره آل سعود )

8-      شکاف فزاینده بین فقیر و غنی، و اعتراض و عصیان جوانان فقیر و معترض

9-      میزان بالای بیکاری در عربستان

10-   وابستگی اقتصاد عربستان و آل سعود به نفت و سقوط شدید قیمت نفت ( 90 درصد درآمد خارجی آل سعود وابسته به نفت است ،جالب است که این نفت از صفر تا صد در اختیار شرکت های آمریکایی و انگلیسی مثل آرامکو و شل و ... است)

11-   گرایش جوانان عربستان به  دموکراسی خواهی و آزادیخواهی و نفی مدل سلطنتی و پادشاهی و گرایش به انتخابات و جمهوری خواهی

12-   همراهی با آمریکا و انگلیس و غرب و نارضایتی عمومی از این سیاست ها از طرفی و از طرف دیگر تجربه سرنوشت تلخ مبارک ، صدام  ،قذافی و... برای آل سعود

13-   فاجعه تلخ منا و بی تدبیری و بی کفایتی آل سعود در اداره حج و نارضایتی کشور ها

14-   باتلاق یمن، عراق و سوریه و احتمال گرفتاری آل سعود در باتلاق های دیگر

15-   و.....

پرسش از شما:

پرسش:  لطفا درباره آیت الله برقعه ای که از تشیع به تسنن روی آوردند به طور کامل و مفصل توضیح دهید.
پاسخ از ما:
سید ابوالفضل برقعی که افراطیّون اهل سنّت برای سوء استفاده از نام او ، وی را آیة الله العظمی و یا علامه می نامند ، از نویسندگان و روحانیون معاصر است (1367ـ 1290 ه ش) که فراز و نشیب بسیاری را در زندگی علمی و اعتقادی خود طی نموده است ولی هیچگاه به درجه مرجعیّت نرسید. وی در جوانی تندترین کتبها را در دفاع از عقاید شیعه و در رد آراء کسروی می نوشت ؛ ولی در اواخر عمر نوعی گرایش وهّابی گری پیدا کرد و کتب و متعددی در نقد مذهب تشیّع به رشته ی تحریر در آورد ؛ امَّا هیچگاه اعلام سنّی بودن نکرد ؛ بلکه می گفت: من اسلام بدون مذهب را قبول دارم. ادامه مطلب...